Ja!!! Afgelopen zondag was het weer zover, de jaarlijkse Ladiesrun (former Utregse Meidenloop)! De hele stad in pink always makes me happy (goh… zou je niet zeggen). Ik doe namelijk al een aantal jaren aan deze run mee en probeer er elk jaar weer goed girly uit te zien. Mijn outfit van dit jaar. 
Stylish, dat wel, had tijdens de run alleen wel spijt van mijn keus voor een lange broek. Het was eigenlijk best benauwd!
Goed, over de Ladiesrun zelf. Ik heb eigenlijk alleen maar lof! Dit jaar kreeg ik namelijk mijn nummer opgestuurd, handig. Kreeg ik een herinneringsmailtje of ik me wel ingeschreven had, wat attent. Prima organisatie, waarbij de standjes op het Lepelenburg er weer goed bij stonden (lang leve shoppen en afhalen pink ribbon armbandje!), leuke warming-up, prima bewegwijzering op de route en goede startvakken (kon prima een beetje vooraan komen ;)). Thihi, het was trouwens wel erg tof om met de snelste meiden de eerste 2 kilometer mee te rennen achter de motor. Rond de 4:20 min de kilometer! Ik was stiekem ook erg blij dat ik me voor de 10 km had ingeschreven: die meiden van de 5 km hadden een fikse regenbui te pakken… sorry girls. Opvallend was wel dat het wat rustiger in de stad was dan afgelopen jaren. Maybe it was the rain… Let’s hope for sunshine next year!
De race zelf… Ik was best gespannen voordat ik begon… Wel gelet op mijn voeding en rust deze week, maar had ook veel nog om te regelen voor traktaties op verjaardag en vaderdag vieren. Ben benieuwd of onrust ook invloed heeft. Ook kwam de spanning aangezien ik deze run wilde gebruiken om te kijken hoe ik in het veld lig met de andere meiden, kan ik mijn PR benaderen en kan ik een beetje meekomen met de stoere atletiek dames?? 
Nou, voor eventjes wel en dat was eigenlijk best tof! Ik merkte alleen dat ik niet te lang met ze mee moest gaan… for obvious reasons… Daar rende ik dan. Door de binnenstad. Het leek net alsof de weg voor mij alleen was afgezet, beetje lonely vooraan… Waar zijn alle meiden die mijn tijd rennen?! Dan kom je erachter bij de finish: je bent 18e lady geworden! Jeetje… Rond de 47 minuten, redelijk tevreden ondanks het niet rond mijn PR was. Ik heb nog even met een aantal meiden na de finish mogen spreken, waaronder de number one! Toevallig trouwens, ik complimenteerde haar op haar mooie renstijl en vroeg hoeveelste ze was geworden. Zij: ‘Ik ben eerste!’. Zo leuk, moest natuurlijk even op de foto met haar. Marjolein Frietman (UMC), zij rende 40:34 minuten over 10 kilometer… OMG! Well done!
Goed aandachtspunten voor mij om net zo snel te worden als Marjolein voor de volgende wedstrijd (…ahum) : trek luchtige kleding aan, probeer iets meer je rust te vinden om een race te rennen en hou het tempo na de eerste paar kilometers hard rennen wat meer constant. Shit… helaas was ik vergeten om haar te vragen welk advies ze voor me had… ach, next time!
Het was weer leuk!
