Weekverslag 1

Ok, de statistieken van deze week.

Los van gezellige momenten bij Jazz in Duketown, goed gezelschap waarbij uit eten en genieten op terras en de nodige ontspanningsmomenten is er ook nog eens gesport. Aldus, training met hockey, hockeywedstrijd, 9,7 km run, 21,9 km hardlopen (!), bowlen (hahahah) en 1 dag oefeningen thuis waaronder hoelahoepen (10min), sit-ups (50x), push ups (50x), lunges (50x) en squats (50x). Na het lopen is ook wel leuk: ik woon 6 hoog waarbij ik de luxe heb om de trappen na mijn runs als oefening kan gebruiken. Wat ik doe is twee trappen op springen en 1 terug. Denk in totaal zo’n 30 traptreden (sla de eerste helft van een verdieping altijd over). Redelijk tevreden over mijn workouts!

IMG_5081IMG_507129 mei runIMG_5075

Breakslow!

Weekend! Alle ruimte om even wat meer moeite te doen met voeding. Voor deze week, het ontbijt! Doordeweeks hou ik het meestal bij havermout met wat goji bessen en een beetje honing of agavesiroop. Of wat sneetjes speltbrood met pindakaas. Personal favourite pindakaas, die met stukjes noot. Maar voor vandaag wat anders:

breakfast

Soja yochurt met blauwe bessen, goji bessen, chia zaad, spelt flakes en een beetje agavesiroop. Why?

– Soja yochurt: Meer als vervanger van zuivelproducten. Ik heb gemerkt dat het niet innemen van melkproducten beter is voor mijn huid. Natuurlijk zijn er verscheidene onderzoeken die ook nadelen bij soja producten aantonen, zoals toename oestrogeen enz. Maar wat nou precies de impact op je lijf is wordt daar zijn de geleerden het nog niet over eens.

– Blauwe bessen: Bron van antioxidanten, mineralen en vitaminen. Daarnaast ook nog goed voor de hart- en bloedvaten en tegen het verouderingsproces ;). Naast dat ze gewoon lekker zijn!

– Goji bessen: Ze worden ook wel ‘smiley berries’ genoemd, dat is al een reden 🙂 Daarnaast bevatten ze veel antioxidanten, vitaminen (waaronder A en C) naast mineralen. Onderzoek hier ook naar geeft aan dat het invloed heeft op de bloedstolling, waarbij de bloedingstijd wordt verlengd.

– Chia zaad: Onder andere goed voor bloedsuikerspiegel, bevat eiwitten om spieren op te bouwen, antioxidanten, kalium, omega-3-vetzuren,  foliumzuur, ijzer en calcium. Voor mij dus handig als je weinig zuivelproducten inneemt. Wel ook weer een bloedverdunnende werking.

– Spelt flakes: graan welke minder verwerkt is, waardoor m.i. beter is voor je lijf daar het meer voedingsstoffen worden behouden. Ik gebruik het in dit gerecht voor de crunch.

– Agavesiroop: Meer als vervanger van andere suikers, een zoetstofje. Minder bewerkte zoetmiddel als honing of kokosbloesemsuiker kan ook.

Ha zelfs voor zoiets simpels als ontbijt kun je het best gecompliceerd maken merk ik! Maar goed, zoals met alle voeding: too much en te eenzijdig is nooit goed voor je. En op zogenaamde superfoods zijn altijd wel aanmerkingen te maken. Ik vind dit ontbijtje gewoon lekker!

Laten we lekker gaan afzien…

Misschien klinkt het wat vreemd, maar afzien lijkt mij een mooi onderwerp.  Vooral omdat ik niet de illusie heb dat het een gemakkelijke weg zal zijn naar de marathon… En de marathon rennen zelf al helemaal niet. Het mooie is dat ik op de hoogte werd gesteld van een publieke lezing die plaats zou gaan vinden met dit specifieke onderwerp. Present!

Op 20mei was deze lezing, georganiseerd vanuit Studium Generale van de Universiteit Utrecht. Los van dat het over wielrennen ging, naar aanleiding van Le Tour die in Utrecht zal gaan starten deze zomer (!), denk ik dat er genoeg overlap in afzien is in beide sporten. Zeker zoiets extreems als de tour en de marathon.

Wat een geëngageerde en gepassioneerde sprekers, bestaande uit:  prof. dr. Toine Pieters, Maarten Ducrot (leuk detail, collega psycholoog), Bert Wagendorp en prof. dr. Frank Backx. Uitgesproken uitlatingen om het publiek te prikkelen, persoonlijke ervaringen, humor en aandachtspunten om extreme prestaties aan te kunnen: ik heb genoten!

Ik heb mogen leren dat wielrennen vanaf de start gebaseerd is op sensatie over het afzien van de renners: het gehele circus eromheen. Lijden was en is belangrijk en tja… psychologisch gezien is dit niet nieuw, denk maar aan de gladiatoren. Bijzonder is wel waarom het plezier in het lijden ons zo aantrekt. Misschien interessant voor mij om later uit te zoeken… Wel mag in de wielrensport het circus verder getrokken worden in bijzondere prestaties neer te zetten, jammer alleen dat dit voornamelijk met gebruik van middelen gebeurd aldus de sprekers. Persoonlijk hou ik daar niet zo van, ik wil namelijk zoals omschreven zelf healthy sport uitoefenen. De hoeveelheid aan gebruik zegt eigenlijk wel dat het redelijk onmenselijk is om de Tour op eigen kracht te doen…

Goed, om die kracht enigszins wel aan te boren is een hoop mentale (wils)kracht essentieel naast de moed hebben om pijn te lijden. Het onderwerp neuroplasticiteit schiet me te binnen en is ook zeker van belang om de focus te verzetten. Kijken wat mijn eigen manier hierin zal zijn! Verdere psychologische onderwerpen die naar voren kwamen bestonden ook uit overtraind zijn, eetproblemen in het peleton en de ervaring van ‘zwart sneeuw’ waarbij eigenlijk een vorm van dissociatie optreed. Van belang voor mij om dit dus te voorkomen door bewust gezond te blijven handelen. Ook leuk om te leren dat voornamelijk in voorbereiding tot en tijdens de race te letten op mijn inname van koolhydraten en glucose om DOMS zoveel mogelijk te voorkomen en te kunnen blijven rennen.

Gegeven advies voor versneld herstel: neem vloeibare koolhydraten en eiwitten naast normale ritme houden. Aldus energie stapelen, rust en vochthuishouding.
Tijd om mijn inname en de verschillende opties hierin te onderzoeken!

lezing1 lezing2 lezing3 lezing4

De stoute schoenen aantrekken…

Om mijn avontuur helemaal strak te beginnen leek het mij tijd voor nieuwe schoenen. Mijn arme Saucony’s hadden al genoeg modder gezien dit jaar. En dan ook maar meteen twee paar regelen: je loopt tenslotte, mag ik verschillende trainingsschema geloven, rond de 5-6 keer per week. Goed excuus :).

De place to be voor mij is Run2Day in Utrecht. Hier koop ik de laatste jaren mijn schoenen en soms ook kleding. Schoenen voornamelijk omdat ze zo’n leuk filmpje maken van je loophouding, kijken naar de slijtage op je oude schoenen en je duidelijk uitleg geven over waarom ik nou eigenlijk anti-pronatie schoenen nodig heb. Vriendelijke mensen toch! Ook toen ik vertelde over mijn blog en missie waren ze bereid om me verder te helpen waar nodig. Binnenkort aldus een schrijven van hen op mijn blog 🙂

shoes1 shoes2

Ook niet onbelangrijk voor mij… Mijn nieuwe schoenen zien er ook nog superleuk uit ook. Een roze en een blauw paar. Ja sorry, ik word altijd vrolijk van gave hardloopoutfits!

Er was eens…

run!Fietsend met mijn tweelingzusje (6jaar oud schat ik) naast mijn hardlopende vader. Dat was mijn eerste contact met hardlopen. Mijn vader, fervent hardloper, zelfs nog te vinden op internet bij atletiekprestaties U-track (lachen!, rond 1974). Het kon niet anders zijn dan dat het enthousiasme voor rennen overgenomen zou worden door een paar van zijn kinderen. En zo begon het. Wanneer onze vader de halve marathon rende van de Utrecht Marathon liep hij eerst een paar kilometer tijdens de kidsrun met ons mee. Als tiener, ik denk een rondje van 4 kilometer, halverwege vaak denkend ‘pffffttt, is het nog zo ver?!’ en zelfs ‘als ik nu mijn enkel kneus dan hoef ik niet meer verder’… Best dramatisch eigenlijk, ha! Maar toch, het hardlopen is er eigenlijk nooit echt uit gegaan ondanks dat ik nooit lid ben geweest van een atletiekvereniging en meer bezig met tennis, roeien, hockey, fitness enz.

De laatste jaren ben ik het wat serieuzer gaan aanpakken. Meedoen met 10 en 15 km runs bij de Utregse Meidenloop, de Jaarbeurs Utrecht Marathon, Singelloop, de Zevenheuvelenloop, de Berekuilloop, de Almere City Run en vast nog wel een aantal anderen. Mijn snelste tijd zit rond de 47minuten op de 10 kilometer, best oké voor een dame toch. Maar eens kijken hoe ik het er vanaf ga brengen bij de komende Ladiesrun te Utrecht… Veel verder in afstand op officiële wedstrijden ben ik nog niet gekomen. Niet gevreesd, wel in trainingen!

Misschien klinkt dan ineens een hele marathon rennen toch wat ambitieus. Ik hou alleen wel van een uitdaging en de halve marathon is voor mij dat toch net iets te weinig… We zullen zien of dit een wijze beslissing is geweest. De weg naar de marathon vind ik tot nu toe al leuk! Ook ervaar ik mezelf als redelijk fit na bijna 3/4 jaar trainen voor de Viking run. So I’m just gonna do it!

En zo begint het avontuur… Hopende op een ‘And she ran happily ever after’ verhaal.