Wat een heerlijk stuk om te lezen in de Newscientist editie van april 2015. Dank collega Richard voor het geven van het blad aan mij!! Zo lief trouwens hoe mensen in mijn omgeving met stukken aankomen, mijn zus ook deze week ook over de Souplessemethode :). En jaja… lang leve de Leestafel blaadjes op werk voor april edities, lol… Ik heb hem wel ondanks de aanwijzing op de sticker wel even geleend ;). You rebel you… Anyhoe, wat me inspireerde was het stuk waarin Dolf Jansen schrijft over het niet stoppen ondanks klachtjes. Stoppen bij klachten is eigenlijk in het dagelijks leven wel vrij gebruikelijk. De gedachte van ‘het voelt niet goed, dus is het niet oké’ en dan de foutieve conclusie achteraf: ‘je moet stoppen’. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. De huidige situatie kan namelijk even niet leuk zijn, maar wel ten dienste staan wat je wilt bereiken. Dat besef maakt het een hele hoop makkelijker om door te gaan. Het daarbij vooral ook niet te willen stoppen is een drive, maar wel eentje die balans nodig. Wat wil je lijf je eigenlijk aangeven? Hoe pak je het eigenlijk aan? En is dit wel handig?
Deze week heb ik namelijk benen gehad die onrustig waren (leek een beetje op van die ouderwetse groeipijnen), mijn spieren rond mijn nek en tussen mijn schouders waren opgezet (merkte het al tijdens mijn lange duurloop en de kou daar ondanks bijna 30 graden, somethings not flowing right!), zo ook als gevolg daarvan de hele woensdag met hoofdpijn rond heb gelopen… Desondanks ben ik niet gestopt met sporten. Wel werd het tijd voor een aantal aanpassingen… Iets handiger rennen dus, wat deze stresssignalen kunnen verminderen. Dit heb ik gedaan door voornamelijk door mijn focus te veranderen: focus op ontspanning, focus op mijn motivatie en focus op hoe heerlijk ik rennen eigenlijk vind. Dit maakte het een hele hoop chiller. Wellicht zit er wat in de Souplessemethode, welke gericht is op ontspanning en interval (natuurlijk heb ik al even gekeken ;)). Tijd om het boek Het Duurloopmisverstand te bestellen! Ook heb ik meer ontspanning aangebracht in mijn dagelijks leven door erachter te komen wat nu eigenlijk spanning opleverde. Bewustwording en zo mogelijk handelen ernaar helpt tot ontspanning. In mijn geval zit het in vertrouwen in dat alles goed is of goed kan komen. Dit is een keuze in mijn ogen! Just have faith!
Verder wat ik ook vooral ook voor ogen heb nu is om rennen zo natuurlijk mogelijk te gaan maken. Ik bedoel hiermee mijn lijf zo conditioneren dat rennen geen inspanning meer is, maar gewoon bij het dagelijks leven hoort net zoals lopen. Dit vergt voldoende training om mezelf onbewust bekwaam te maken. Met onbewust bekwaam worden kun je denken aan bijvoorbeeld fietsen: je hoeft waarschijnlijk na al die jaren niet meer te over hoe je moet fietsen (je voet op de pedalen, je handen aan het stuur, je balans houden) en het gaat gewoon vanzelf. Scheelt ook een hele hoop denkwerk, wat tot ontspanning leidt. Mijn plan de campagne. Ten eerste door mijn lijf krachtiger te maken, zo ook door bijna elke dag gepast te lopen/sporten, zal dit mijns inziens kunnen gaan lukken. Maar ten tweede ook door kracht op mentaal vlak toe te blijven passen, niet alleen bij rennen. Met verwondering te kunnen blijven kijken naar mijn uitdagingen en hierop ook gepast te handelen is denk ik de sleutel tot balans. Ik zie een challenge!