Bezinning, inspiratie en motivatie

body and mindEen aantal weken verder en merk dat ik op sommige dagen even de motivatie mis om te gaan rennen. Niet dat het me weerhoudt om mijn schoenen aan te trekken… Weet namelijk wel dat ik me daarna energieker ga voelen. Het vergt alsnog wel enige innerlijke strijd. Toch wil ik uitzoeken waardoor ik dit ervaar. Als ik er niks mee doe kan het mijn doel in de weg gaan staan. Oh, hell no!

Ik denk namelijk dat los van de hoeveelheid aan trainingen… (JA, het is best intensief!! Zeker na werkdagen en het ook nog willen zien van vrienden, familie en doen van andere leuke activiteiten!)… eigenlijk het meer een mentale kwestie is. Even tijd voor een moment van bezinning! Let’s see wat mijn gevoelens, gedachten en gedrag me vertellen (tja, beroepsdeformatie :)). Wanneer ik me hier bewust van wordt dan kan ik er vervolgens ook invloed op uitoefenen.

Gevoelens van eenzaamheid komen bij me op. Niets ernstig, maak je geen zorgen! Wel dat door de dingen die er gezegd worden (en eigen dingen die ik tegen mezelf zeg) ik het gevoel heb dat ik wat betreft het renavontuur er alleen voor staat. Verbindingsverlies aldus. Let wel vanuit de psychologie: mensen haten over het algemeen om verbindingsverlies met de ander te hebben! Kunnen daardoor gaan twijfelen of we wel goed genoeg zijn enz. Dus eigenlijk is het een hele normale reactie van mij dat ik daardoor wat minder motivatie voor het rennen voel! Stop er maar mee, dan kun je weer met anderen zijn is dan een innerlijke stem. Maar aan de andere kant ook wanneer ik het niet ga halen die marathon, zouden mensen mij nog wel waarderen en geloofwaardig vinden? Ga dus heel hard trainen zodat je het haalt is de andere innerlijke stem. Oeh, spanning, tweestrijd, conflict?!!… Ach, hallo angst! Dingen die er gezegd worden tegen mij versterken mijn eigen angst. Bijvoorbeeld wanneer ik anderen vraag met me mee te willen rennen ik terug krijg: ‘Jij gaat toch veel te hard’, ‘Oh nee, verschrikkelijk dan ben ik degene die moet stoppen’, ‘Ik ga eerst even zelf trainen’ en nog veel meer… Jammer, maar wel te volgen. Wat ik al merkte bij de Ladiesrun is dat je voornamelijk in je eentje rent met je wedstrijdtempo. Verder dingen die er tegen me gezegd worden van ‘Pfftt… ik zou echt niet zoveel tijd willen besteden aan sporten’, ‘Je kunt toch wel 1 drankje doen?’, ‘Jeetje, je bent wel erg mager, sport je niet teveel?’ en ‘Na dit avontuur ga je toch weer normaal doen?’. Ai die laatste raakt echt in mijn angst voor verbindingsverlies. Alleen mijn gedachten op wat anderen tegen me zeggen zijn misschien niet zoals je verwacht negatief… Ik zie het meer als liefdevolle uitingen van bezorgde mensen om me heen. Which makes me feel minder eenzaam eigenlijk door het gevoel van geliefd te zijn! Deze gedachte dus voor ogen houden!! Ook mijn motivatie voor het rennen voor ogen houden (zie het stuk Een beetje over mij…) en we gaan gewoon weer lekker door.voicce

Wel ligt er aldus nog een verlangen om de verbinding met de ander te behouden. Ik kan dus kijken naar mijn gedrag. Misschien zou het leuk zijn als ik ga kijken bij een atletiekvereniging, zelf meer anderen op ga zoeken met vragen die ik heb over de marathon of rennen i.p.v. het zelf uit te zoeken en/of de juiste balans te behouden voor sociale activiteiten naast het rennen. Ik vind het een mooi idee! Heb toevallig deze week ook weer een mail gehad vanuit Run2Day. Wat lief!

Anyhoe, om voor nu inspiratie op te doen om weer even zicht te krijgen op mijn motivatie kijk ik graag naar Ted Talks filmpjes. Hierdoor merk ik weer een extra boost! Wat mij namelijk helpt zijn verhalen over andermans persoonlijke ervaringen en drijfveren. Hoe zij hun uitdagingen zijn aangegaan en hoe ik hun lessen kan gebruiken voor mijn eigen avontuur. Het filmpje wat ik heb gezien is van May El-Khalil: Making peace is a marathon. It brought tears to my eyes. Ook persoonlijk omdat ik opgegroeid ben met een Libanees gezin. Humbled me. Goed, het filmpje gaat over haar persoonlijke drive na een aanrijding tijdens het rennen en haar missie richting hoop en verbinding middels een marathonevenement in dit oorlogsgebied. Oh, how I love sports!