Guest runner!

pap

Wat is er nou leuker dan je gezamenlijke passie met iemand te delen?! Laten we het nu maar bij hardlopen houden… lol. Het enthousiasme die je op dat moment voelt in het even spreken van elkaars gemeenschappelijke taal is machtig. Precies daarom zal ik met verschillende mensen in gesprek gaan tijdens het rennen. Ook de kans hierbij te benutten om de vraag aan hen te stellen: ‘Welk advies zou jij mij nou geven als hardloper?‘. Zo mijn quest naar healthy runnen met behulp van guest runners verder te brengen.

Zo ben ik ooit tijdens een run in het Bossche Broek aangesproken door een onbekende hardloper… We hebben een kwartier al pratend samen gerend… Bizar vond ik zijn actie toen, maar eigenlijk ook best leuk! Wat ik zo leuk vond was het besef dat het best moedig was om contact te maken naast dat ik het ook prima vond om aangesproken te worden. Zouden anderen dit ook oké vinden? Ik ga het op korte termijn in ieder geval uitproberen… misschien… courage..! Te grappig eigenlijk, heb hem daarna nooit meer gezien.

Naar anderen zelf doe mijn best om even een blijk van erkenning te geven aan bijna elke hardloper welke mijn pad kruist. Merk wel dat het een redelijk individualistische sport is waarbij aandacht voor anderen best beperkt is. Ze groeten beperkt terug… ha! Anyhoe, ik blijf doorgaan in de hoop dat het aanstekelijk is… Maar als je me langs ziet komen spreek me aan of groet me, zou ik wel erg tof vinden!!

Goed, om het eerste contact naar anderen wat makkelijker te maken dan onbekenden aan te spreken hou ik het voor nu even bij de personen met wie ik al geregeld of incidenteel ren. Heb hierbij een aantal personen al op het oog… zo leuk! First guest runner is…. mijn vader!

Bij mijn eerste blog ‘Er was eens…‘ heb ik al een beetje een introductie over hem mogen geven. Maar voor nu even de huidige status. Mijn vader uit 1948 loopt twee keer in de week hard. Rent daarbij routes die hij vanaf zijn jeugd al kent. Is daarbij nog een beetje geneigd om met liefdevolle weemoed terug te kijken naar zijn, in mijn perceptie, hele indrukwekkende tijden van vroeger. Zegt telkens wanneer hij hierover praat ‘volgens mij mag ik die tijden nu wel loslaten‘. De routes die hij loopt zijn zeer mooi rond bosrijk gebied. Rent daarbij de laatste jaren drie vaste routes. Op mijn vraag ‘Welk advies zou jij me nou geven?’ antwoord hij: doe het rustig aan in je opbouw een neem herstelmomenten. Passend vanuit zijn bezorgdheid over mijn ambitieuze sportactiviteiten van de afgelopen jaren. Lief toch!! Moet daarbij denken aan de jongens van 365 dagen succesvol, welke dit evolutionair perspectief noemen (zoek ze op, hebben een mooie missie en begrijpelijke boodschappen!).

Dit is niet het enige advies die mijn vader mij de laatste tijd heeft gegeven. Oefen met drinken tijdens het rennen, niet te wetenschappelijk benaderen van het rennen en gewoon doen naast werk naar de 30 kilometer, anders put je je lijf teveel uit zijn verdere adviezen van hem. Allemaal prima om rekening mee te houden. Over dat drinken. Mijn vader heeft namelijk zelf de marathon van New York gelopen, waarbij hij helaas door het drinken van ijskoud water zijn lijf had getriggerd om weerstand te bieden. Resultaat daarvan was 20 minuten gewoon lopen. Alsnog liep hij hem rond de 3,5uur geloof ik… Weet niet eens of ik dat ga redden! Ik zal zijn leerervaring in ieder geval ter harte nemen. We hebben dan ook afgelopen vrijdag samen gerend in de warmte (25-30 graden) met drinkbelt om! Dank pap!