Alweer 20 weken verder, oh my goodness! En zelfs met 20 weken training heb ik nog geen enkel idee over hoe ik die marathon zal gaan beleven. Fijn voor iemand die een voorkeur heeft voor duidelijkheid…
Goed, dan misschien maar een andere strategie: Ik kan mezelf tijdens de marathon als een object bewust gaan waarnemen en proefondervindelijk me fascineren over mijn gevoelens, gedachten en gedrag… Ha, dit zal in ieder geval de focus verschuiven naar iets meer neutraals dan te positief of te negatief… Hmm, ik zal nog wat verder over deze strategie gaan nadenken…
Was ook wel lachen trouwens deze week, wat mijn collega’s zich al gingen voorstellen. Bijvoorbeeld dat ik een soort van verwerkingsproces mee zou maken en over hoe ik dan zou reageren. Let wel, dit gaat over fases van verwerking van een trauma… Er werd zoiets geopperd in de trant van boosheid richting mezelf, zoals ‘Waarom ik?’, waarbij ik vervolgens op mezelf zou reageren met ‘Tja, dit heb je jezelf aangedaan trut’… Ze kennen me wel een beetje.
Wat ik wel heb gemerkt is dat er al een heel scala aan gevoelens de revue heeft gepasseerd deze week. Van frustratie naar brok in mijn keel tot zelfvertrouwen na een lekkere run en weer terug naar moed. Ik heb dan vandaag ook maar even gekeken naar hoe laat de start is om spanning door helderheid te verminderen. Om 09:30 begint het feest! Is wel erg vroeg met alle voorbereidingen (denk dat ik om 6uur op mag…), maar voor mij wel een toptijd om te starten. Ik heb mijn lange afstand trainingen ook ongeveer rond deze tijd gedaan.
Het moraal van het verhaal van deze week was voor mij echt wel dat ik vertrouwen mag hebben, hoe het dan ook zal gaan lopen. Waar ik wel wat aan kon doen in het hier-en-nu was mijn trainingen uitvoeren. En deze zijn ook prima gelukt! Ik voel het. Ik ben er klaar voor, helemaal!
De trainingen: dinsdag krachttrainingen, voornamelijk gericht op benen en core; woensdag 6 kilometer, gericht op snelheid door korte intervaltrainingen; donderdag 10 kilometer; zaterdag 5 kilometer; zondag 13 kilometer.
